24 januari - wandelclub55plus

Zal ik wel gaan of niet gaan wandelen; het zou best glad kunnen zijn. Toch de stoute schoenen aangetrokken en Tonny B. opgehaald en glibberend Hoeven uitgereden.

Uiteindelijk waren er toch nog 18 wandelaars die de mogelijke gladheid trotseerden. Met Jo R. heb ik afgesproken om deze keer het wandelverslagje te schrijven en er een soort estafetteverhaal van te maken. Dat wil zeggen dat de schrijver een lid van de vereniging nomineert om de volgende week wat te schrijven, wel met overleg van te voren. Kijk dus niet gek op als je de vraag krijgt om een verslagje te maken.

Maar nu de wandeling. Allemaal dik aangekleed vertrokken we naar Zegge. De eerste stap op de besneeuwde trottoirs van Oudenbosch was voor de schrijver bijna het einde van de wandeling. Een flinke schuiver, maar hij bleef op de been. Voor wandelaars en voetgangers is er niet geruimd , zodat we in Oudenbosch ons maar als voertuig hebben gedragen en op de weg hebben gewandeld. Even buiten Oudenbosch waren de wegomstandigheden prima, onbesneeuwde wegen en zelfs automobilisten, die met ons rekening hielden. Piet en ik , die vooropliepen, hadden weer het nodige bij te kletsen. Ik heb les gekregen in vogelherkenning , waterstanden, grondwater vervuiling , aannemers vergaderingen etc. Door al dat geklets werd de route denk ik wat langer dan normaal en tegen kwart voor elf arriveerden we bij de Nieuwenbergh. Even de benen rust geven, koffie drinken en beterschapskaartje ondertekenen voor Aad. De route terug was een stuk gladder en warmer. Mutsen en handschoenen gingen hier en daar uit. Willem van D probeerde mij nog een foto van de bloedmaan te laten zien, maar tussen zijn duizenden foto’s op zijn mobiel kon hij hem niet meer vinden. Over 24 jaar krijgt Wim weer een herkansing.

Dit was mijn bijdrage aan de wandeling en ik hoop dat mijn voorbeeld wordt gevolgd. Het kan toch niet zo zijn dat onze secretaris ieder week de klos is en een stukje schrijft als de leden uitrusten van de wandeling en vol ongeduld onze website in de gaten houden.

Volgende week gaat Piet W. het stokje overnemen en hij zal dan aan een ander vragen wat te schrijven.

Glijd niet uit

Jos.D

Ik dacht niemand aan te treffen bij het steunpunt, maar moest het toch checken om het koffie adres af te bellen. Met een nacht van -10 graden en aan gevroren sneeuw zou het hier en daar wel behoorlijk glad kunnen zijn. Maar wel geteld met 10 man gingen wij op pad naar de Schans. Via de fietspaden was dat best te doen. Heerlijk lekker winterweer om in te vertoeven. Op weg naar de Schans waar wij afgelopen dinsdag een herhaling cursus reanimatie hebben gedaan. Niet iedereen was op herhaling er was ook een beginneling bij. Wij hebben de hersens weer goed opgefrist. Wilma Hopmans onze gastvrouw heeft ook mee gedaan. Af en toe een grapje tussendoor kon ook wel. Zie de foto’s met onze reanimatie gezichten, raad maar wie er achter de maskers zitten. Er was weer veel bijgeleerd, onze harde schijven hebben weer een update gehad. Inmiddels was het ook behoorlijk gaan sneeuwen. Piet was aan de wandel, Frans op zijn fietsie Ada werd opgehaald door haar man, ik was met de tuut en nam voor de zekerheid de mindere stijgende helling, want de polders door was ook geen optie. Iedereen was veilig thuis gekomen, zo ook onze instructeur die met zijn dummies door moest naar Zevenbergen. Wij weten weer hoe de AED bediend moet worden, de stabiele zijligging moet en als iemand dreigt te stikken..Zelf hoop ik het nooit in de praktijk te hoeven brengen. Jan Schets en Frans van Kampen hebben samen in hun flat iemand gereanimeerd, wat tevergeefs was. Jan heeft daar best een tijdje last van gehad. Omdat hij het gevoel had dat hij iemand aan het reanimeren was die al overleden was. Ook wil ik hier ook nog even melden dat 7 februari het koffie drinken bij de Luijenbergh niet kon doorgaan, dat wordt nu steunpunt Bosschenhoofd. Verder wens ik de zieken beterschap en wie wat te vieren heeft een fijne dag.

Francien.