Korteafstandsgroep
Ten eerste wil ik iedereen een mooi , gelukkig en vooral een gezond 2017 w ensen. Met nog heel veel wandel plezier. Vandaag ging ons wandelplezier naar Café Kerkzicht in Standdaarbuiten . Dat deed ik met 17 andere wandelaars. Het was eerst handjes schudden en de beste wensen aan elkaar doen. Het was vanochtend hier en daar best wel glibberig, maar wel heerlijk natte neuzen weer. Lenie en Zus hadden goed de pas erin. Mijntje had zich ook bij ons aangesloten om te zien hoe het wandelen zou gaan, het ging goed maar was blij dat we langs haar huis kwamen en ze kon afhaken. Ik zelf liep met ons nieuw lid Coby. Dus was er ook nieuw gesprek stof. Zij een getogen Rotterdamse met mij een andere getogen Rotterdamse en nog komend uit hetzelfde wijk was er genoeg om over te kletsen. Dat maakte wel dat je geen erg had dat je op een lange saaie weg liep. Het was oh dan kan je zeker ook het Haantje ja wie ken het Haantje in Lombardijen nu niet. Feijenoords stam café. Daar kwamen zelfs de Feijenoordspelers buurten. Voordat wij het wisten zaten wij aan de koffie bij Annie. Ik dacht nog voor een gesloten deur komen te staan. Want ik wilde bellen en zag dat Annie mij gebeld had, niet gehoord. Misschien eens een bezoek brengen aan Beter Horen. Dus ik terugbellen geen gehoor, nog een keer en nog een keer. Dacht wij komen voor een gesloten deur. Aangekomen was het hek dicht en dachten moeten weer naar de overkant , naar het zorgcentrum. Maar iemand dacht kijk even of het zijhek open is, en ja hoor. De koffie/thee stond klaar. Ook de aansluiters die met auto/fiets kwamen.
Gisteren was het 20 jaar geleden dat de laatste elfsteden gereden werd. Ik vraag me af zal er ooit nog een komen. Alhoewel er zijn in totaal15 elf steden tochten gereden, de meesten werden in februari gereden in 1985 was het 21 februari en in 1986 zelfs op 26 februari. Dus zegt nooit, nooit. Tussen 1985 en de laatste daarvoor zat ook 22 jaar. Dat was waar een paar weken terug ook een film van op TV was: “De Hel van het Noorden”. Een winter die ik heel goed kan herinneren, november 1962 kwamen wij terug naar Nederland uit het warme Australië. Brr wat was het koud.
Nu nog een klein stukje voor de dart liefhebbers mighty Mike of de Kale Sloper, was te sterk voor Barney die een geweldige half finale speelde. Maar tegen Anderson in de finale die 3 keer achter elkaar wereldkampioen geweest is, was Mike nu echt sterker. Toen hij gestoord werd door iemand die er met de beker vandoor ging, toen zakte het even bij hem in. Maar herstelde snel om Anderson toch van het platform weg te spelen. Bijgaand doe ik een foto van diegene die er meet de beker vandoor wilde gaan. (geintje).
Ik wens de zieken beterschap en sterkte en de jarigen een fijne dag.
Grt. Francien