9 februari - wandelclub55plus

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

9 februari

Archief > februari 2017
Wandeling van de langeafstandsgroep op 9 febr

Vandaag stonden we in een stralende zon met 60 wandelaars aan het vertrek. Het beloofde een warme dag te worden. De voorlopers zetten er stevig de pas in en op een holletje vertrokken de wandelaars. Geen geklaag dat het te hard ging. Alleen maar lachende en vrolijke gezichten. Af en toe kon iemand het niet bijhouden en die werd alleen achtergelaten. We probeerden deze week zo snel mogelijk ons koffie adres te bereiken. Koffie ? Welnee iets sterkers. Omdat we wel erg vroeg thuis zouden zijn besloten de voorlopers er nog een aantal extra kilometers tegen aan te gooien. Tegen 12 uur arriveerden we bij het Steunpunt, Heerlijk en ontspannen gewandeld.


Wie zou dat nou geloven ? Niemand toch want de feiten zijn anders ?. Natuurlijk scheen de zon niet,  liepen we netjes en niet te lang en dronken gewoon koffie. De mensen die meewandelden weten dat wel. Maar andere niet meewandelde lezers ? Tja die vinden het misschien een raar clubje, halen hun schouders op en zeggen “voor mij hoeft dat niet zo “ …………….
Maar het wordt wel geloofd,  nepnieuws lijkt op waarheid 

Overigens hebben we vandaag heerlijk naar de Cockpit gewandeld en Cor Reuvers als nieuw lid kunnen verwelkomen en een lekker kopje koffie gedronken maar wel om 12 uur terug.

Groet Jos Diephuis

Vierde wandelverslag van Conny en Jan Verschuren  uit Curacao
Bij de start van deze wandeling moesten we verzamelen bij Landhuis Mishe, gelegen aan het einde van de westpunt van Curacao.
De groep bestond deze keer uit 2 biologen ( kon je goed horen want zij konden van elk plantje en steentje iets vertellen), 4 wandelaars en 1 gids. Vanaf het landhuis gingen we via een nieuwe route, met wederom het advies om stevige wandelschoenen aan te doen ivm het lopen op Kalkplateuas.
Voor de eerste keer hebben wij sinds lange rijd een kleine kudde wilde ezels gezien die ik met veel geduld op de foto heb gezet. Ook heel bijzonder waren de koraalrotsen die door de heldere lucht goed te zien waren. Ook het zicht op de Boka Tabla, een grote grot die van een zijde vanaf land toegangelijk is, was heel mooi met de ondergaande zon.
De tocht duurde deze keer wel langer en daarom waren we met donker, moe maar voldaan, weer thuis.
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu